12 Aralık 2012 Çarşamba

Doğum Hikayemiz :)

Mucizemm..

Hamile olduğunu öğrendiğim ilk günden itibaren hayatım bambaşka bir yola girdi. Her günü o kadar büyüleyici bir şekilde geçti ki normal doğumu yaşayarak bu sürecimi tamamlamak isterdim. Ancak cildimde yaşadığım bazı sorunlardan dolayı bu imkansızdı. Böyle bir durumda benim tek dileğim bebeğimin kendi gelmek istediği zamanda gelmesi idi. Normal doğumu yaşamasam da belirtilerini yaşamak istiyordum.

36. haftamda yaşadığım erken doğum riski bu dileğimin gerçek olacağının habercisi gibiydi :) Bu durum beni mutlu etse de çok erken gelmemesi için kendimi dua ederken buldum... Dileğim 38. haftadan önce kızımın gelmemesi idi. Çok şükür ki sancıları kontrol altına alınmıştı. Erken doğum riski azalsa da devam etmekteydi, son haftalarımı yatarak geçirmeli ve mümkün olduğunca kalkmamalıydım. Yeni doktorum 39. haftaya kadar bebeği içeride tutmak istiyordu. Her şey yolunda giderse sezeryan tarihi bile belirlenmişti.6 Kasım 2012....
 Bu amaç doğrultuğunda her günüm yanımda biri bana eşlik ederek geçti. Hatta 2 günde bir hastaneye gidiyor ve Nst ile sancılarıma bakılıyordu. Her şey normal gidiyordu.

Ta ki 1 Kasım günü gelene kadar. O gün sancılarım da bir artış olduğunu hissettim. Yarım saatte bir hissedilir bir şekilde geliyordu. Heyecan içinde sancılarımı dinlemeye başladım. Bir şeyler oluyordu ve ben bunu sessizce yaşamaya karar verdim. Kavuşmaya az kaldığından emin olmalıydım. Gün bitmek üzereydi. Sancılarım biraz daha artmıştı ama bahsedildiği gibi değildi.  O yüzden tüm gün yanımda olan anneme erken gidebileceği eşiminde 1 saat içinde geleceğini söyledim. Ne de olsa yanlış alarmdı....

Evde yalnız kaldığımda koltuğa uzanıp minik kızımla konuşmaya başladım. Onu heyecanla beklediğimizi ve ne zaman isterse gece gündüz gelebileceğini söyledim. Ben hazırdım onu kollarıma almak için sabırsızlanıyordum...Öyle ki eşimin ailesi yurtdışı tatilini bile iptal etmişti. Benden gelecek bir haber ile herkes hastaneye koşmaya hazırdı.

Bu arada eşim arayarak 2 saat kadar gecikeceğini söyleyince bir şeyler atıştırmak için yerimden kalkıp mutfağa gidecektim ki kendimi banyo da buldum. Bir şey gelmişti akıntı gibi, bu su olabilir miydi? Daha önce konuştuğum arkadaşlarım suyun bir anda geldiğini ve her yerin sırılsıklam olacağını söylemişti. Bende kendimde aynı şeyi beklediğimden bu gelen şeyi pek önemsemedim ve çamaşırımı değiştirmekle yetindim. Çamaşır değiştirme olayı yarım saate 3 kere tekrarlanınca içimi büyük bir heyecan kapladı. Sancılarım da 15 dakikada bir gelmeye başlamış ve artık ağrısı yüzüme yansır olmuştu. Saat 18.30'du, hemen doktorumu aradım. Bana acele etmememi ama mutlaka 1-2 saat içinde hastaneye gitmemi söyledi. Sesi sakindi, sadece konuşmasında "mutlaka" yı iki kere kullanması dikkatimi çekmiş ve içindeki heyecanın yanına biraz korku eklenmişti. Bu durumda beklemeye gerek yoktu hemen yakınımızda oturan kayınvalidemi arayarak durumu ona anlatıp beni hastaneye götürmesini istedim. Onun benden de heyecanlı bir şekilde "torun geliyor" diye evdekilere bağırdığını hatırlıyorum :)

Hastaneye vardığımızda saat 19.30 olmuştu. Hemen Nst'ye bağlandım. Sancıları 7-8 dakika da bir daha şiddetli bir şekilde geliyordu. Suyumda daha yoğun gelmeye başlayınca kendimi doğuma hazırlanırken buldum. 21.30 da ameliyata alınacaktım.  Bense elimde telefon herkese haber vermeye başlayarak, etrafıma gülücükler atıyordum. Sonuna beklediğim gün gelmişti, kızıma kavuşacaktım :) Herşey olmasını istediğim gibiydi, plansız ve hazırlıksız :)

İçimde biraz korku yanında kocaman bir heyecan yumağı vardı, çok çok mutluydum. Hemşireler gelipte gitme zamanı dediğinde içim içime sığmıyordu:) Buluşma zamanı...

Korktuğum şeylerden biri epidural aneztezi idi. Fakat ekip o kadar iyiydi ki sadece kızımı düşünmemi sağladılar. Doktorla birlikte eşimde geldi. Muhteşem ilk buluşmaya için eşimde çok heyecanlıydı. Elinde fotoğraf makinası ile her anı ölümsüzleştirdi. Doktorum işte kızın diye meleğimi gösterdiğinde gözyaşlarımı tutamadım. Meleğim  korkmuş bir halde titriyordu. Sesi çıkmayınca çok korktum sesi yok mu demişim, sonra bir bağırmaya başladı bu seferde neden bu kadar ağlıyor dedim:) Yanıma getirilipte yüzüme değdirdiklerinde susu verdi. Bu olağan üstü bir buluşmayı size kelimelerle tarif edemem.... Hatırladıkça hala gözlerim doluyor.

Kısacıkta olsa ilk buluşma çok çok güzeldi. Kızım giydirilip ailelerin karşısına çıkmaya hazırlanırken ben uyutulmuşum.

Sonrası... Sonrası ise herkesin bilgi gibi müthiş bir üşüme ile başlayan yeni yepyeni bir hayat:)






3 yorum:

  1. Hayırlı uğurlu sağlıklı bir bebek olsun.Yeni hayatınız kutlu olsun.Tebrik ederim :)

    YanıtlaSil
  2. Çocuklarımız ve öğrencilerimiz için şarkı ve parmak oyunlarını Videoya çekip yayınlamaya başladım.

    http://gulcinogretmenim.blogspot.com/

    beklerim ..

    YanıtlaSil