22 Kasım 2012 Perşembe

Muhtesem Bir Serüvenin Sonuna Gelirken....

Hayatım boyunca yaşadığım bazı dönemleri hep çok özeldi diye anarım. Bunlardan biri üniversite yıllarımdı. Kesinlikle çok güzel ve özel günlerdi.

Takiii hamilelik sürecini yaşayana kadar. Şimdi bana sorsalar en özel zamanların ne zamandı diye, cevabım kesinlikle HAMİLELİK DÖNEMİ derim. (Çocuklu hayatın nasıl bir dönem olacağını yaşayıp göreceğiz.) Başından sonuna kadar her anı büyüleyici bir dönemdi. Bu kadar çabuk biteceği aklımın ucundan geçmezdi. Hamile olduğumu anladığım ilk gün dün gibi aklımda. Başta inanması çok zor olsa da kabullenip sahiplenmesi o kadar kolaydı ki...İçimde mucize gelişirken yaşadığım her anın doyasıya tadını çıkardım. ilk üç ayım çok zor geçti, neredeyse klozet ile bütünleşmiştim. Ama bir kere bile şikayet etmedim. Nasıl edebilirim ki  içimde mucize oluşurken yaşadıklarım için sadece olağanüstü derim.
Sadece 9 ay devam etmesin istedim, her anın tadını çıkarmak istiyorum dedim.

Yaşadığım her hafta o kadar özeldi ki, gün be gün kendimdeki değişimler, ondaki değişimler.... Bedenimin hamilelik doğasına uyum sağlaması ve kendini hazırlarken benim sadece bir aracı olmam. Muhteşemmm...

Sonra bir gün içimde küçük küçük hareketlerini hissediyorken buldum kendimi. Ben buradayım dercesine kendini hissettirdiği an en özel anlardan biriydi. Küçük bir kan pıhtısından oluşmuş ve şimdi hareketleri ile kendinini hayatımıza dahil etmeye başlaması, Mucizenin ta kendisiydi.

Ondan vazgeçmek zorunda kalabileceği öğrendiğimde 18. haftamdaydım. İşte o zaman ilk defa kendim dışındaki biri için dua ederken buldum kendimi, ondan vazgeçmek istemiyordum, benim bir parçamdı ve onu hissederken ondan nasıl vazgeçebilirdim.Tek duam "Allahım beni bununla sınama, onu bırakamam" oldu. Onu bırakamazdım, henüz görmemiştim ama o artık benimdi. Çok şükür ki tercih yapmak zorunda kalmadım ve Allahım mucizemi bana bağışladı...

Hamileliğimin 25. haftamda çıkan gebelik şekerim bile bu tadımızı kaçırmadı. Ona kavuşmama az kalmışken beslenmeme dikkat etmek yapabileceğim en güzel şeydi. Onun için bir şeyler yapmak ve onun iyi olmasını sağlayabilmek.... Bu sürecin bana bir faydası da oldu tabi hamileliğimi 8 kilo alarak tamamladım:)

Aslında bu yazıma hamileliğimin sonunda yazmaya başlamıştım. Yaşadığım yoğun duyguları ve kavuşma günün hayalini sizlerle paylaşacaktım. Ama şimdi meleğim kucağımda:) Doğum hikayemi yazmaya  yoğunlaşmadan önce bu yazımı sizlerle paylaşmak istedim.










5 yorum:

  1. öyle güzel tarif etmişsinizki duygularınızı...tarifsiz bir duygu olsa gerek,hiç birşeyle kıyaslanamayacak türde bir duygu!
    sağlıkla,huzurla,mutlulukla büyütün bebeğinizi inşallah!

    YanıtlaSil
  2. Hayırlı olsun bebeğinize kavuştunuz 25.haftamdayım darısı başıma. :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şimdiden hayırlı olsun. 30. haftalara geldiğinde zaman su gibi geçecek ve kucağına aldığın andan itibaren yaşayacağın duygu seline hazır ol:) hayalinden daha muhteşem olacak:)

      Sil
  3. Harika :) Çok tebrik ederim. Sağlıkla, güzellikle, mutlulukla büyüsün minik kızınız :)

    YanıtlaSil