13 Mart 2014 Perşembe

Aramızdan Bir Melek Ayrıldı...


Sabaha kadar meleğimi seyrettim. Tam 16 aydır bizim hayatımızda ve onun için yaptığım ve yapacağım şeyleri düşündüm. Canı için canımı verebileceğimi düşündüm… Uyuyamadım…

 Aklım almıyor bu yaşananları, söylenenleri…

Ben bir anneyim. Hayatta en büyük acı ne diye sorsalar, “EVLAT” acısı derim.  Ve bugün Gülsüm anne hayatında asla eskisi gibi olamayacağı bir acıya sahip artık. Canının canı gitti hayatından.

Sıkıca sarılıyorum kendi yavruma, kokusunu içime çekiyorum defalarca… Tek dileğim birlikte uzun ve sağlıklı bir ömrümüzün olması L

269 gün önce hayat, Berkin ve ailesi için duruyor. 269 gün bir umutla yaşıyorlar eski günlerdeki gibi olabilmesi için. Belki de çoğumuzun aklından çıkmıştı hayata tutunma mücadelesi. Derken 45 kilodan 16 kiloya düştüğünü duyduk ve 1 gün sonrada belki çoğunuzun uykuda olduğu bir saatte sessizce aramızdan ayrıldı. Aramızdan ayrılmasının bile bir komplo olduğunu düşünenler var  ve hatta utanmadan dile getirenler olmuş.

 Bir anne düşünün, canı komada, o her gün her saniye bir umutla iyileşmesini bekleyen, küçücük bir tepkisini görebilmek için gözünü kırpmadan onu izleyen bir anne…. O beklerken yavrusu 45 kilodan 16 kiloya düşmesine rağmen umudunu kaybetmeyen bir anne, iyileşsin ben onu eski kilosuna döndürürüm, misler gibi bakarım diyen bir anne… küçücük umutlardan büyük büyük hayaller kuran bir anne, alet eder mi yavrusunu kötü niyetli komplolara...

Evlat acısı bu, tarifi yok.  Anne olunca anladım ki, ben yavrum için dünyaları yıkarım.

Yazıklar olsun…

İsyan etmek istiyorum, haykırmak var gücümle… Rahat bırakın Berkin’imizi gittiği yerde rahat rahat uysun, rahat bırakın annesini acısını yaşasın. Ben bir anneyim ve tüm kalbimle Berkin kuzum için dua ediyorum.

Ama lütfen bu acıyı anlamıyorsanız susun, saygı duyun. Acının dini, ırkı, milleti, siyasi görüşü yoktur… Acımıyorsa hala içiniz mateme saygı duyun ve sessiz kalın….