Beni şuan en iyi anlayacak kişiler bebek sahibi olanlardır. Olacak olanlar ise sadece tahmin edebilir:) Yaşayıp gördüklerinde ne demek istediğimi çok iyi anlayacaklar...
Öyle bir yorgunluk ki bıraksalar 2 gün deliksiz uyurum. 1 Kasım'dan beri 3 saatlik uykularla duruyorum.
Bedenim çok yorgun, günler birbirine girmiş durumda, zaten her gün birbirini tekrarlarken hangi günde olduğumun bir önemi olmuyor.
Ama her şeye rağmen onu kucağıma aldığım anda zaman duruyor. Bambaşka duygular kaplıyor içimi... Biri dese ki "zamanı geriye çevirelim kızın olmasın ve sen eski hayatına geri dön" ASLA derim, onun kokusunu hiçbir şeye değişmem... O benim canımın bir parçası...
Öyle muhteşem bir duygu ki;
Gecenin bir yarısı yataktan kalkmak zor gelmiyor...
Sütüm olsun diye yediklerimin haddi hesabı yok, yeter ki kızım mama yemesin...
Emzirme yüzünden çıkan yaralardan canım o kadar acısa da can parçamın kollarımda olması tüm acılara bedel...
Saatlerce ona bakıp mutluluktan ağlayabilirim...
Göbek bağı düştüğü gün ağladım...
Yıkanması için kirliye atılan kıyafetleri bile mis gibi kokuyor, bu koku bile ağlamaya yeter...
Güzel kızım varlığınla bana tarifsiz duygular hissettirdiğin için sana çok çok teşekkür ederim.
Ellerim, üzerim sen kokuyorsun:) Cennet kokulumm, sen Allah'ın bir mucizesisin...
Hoşgeldin hayatımıza, renk verdin....